De overheid overtuigd je om de “juiste” keuze te maken ze dwingen je NIET om de “juiste” keuze te maken.
In China/Rusland wordt de keuze voor jouw gemaakt en als je tegenwerkt dan mag je hier een paar maanden/jaren in een heropvoedings kamp over nadenken.
In het westen wordt je overtuigd om de “juiste” keuze te maken want is makkelijk en je hebt toch niks te verbergen ?
Noem je dat “overtuigen”? Als ik een beetje heel zwaar op jou ga leunen, noem je dat dan ook “overtuigen”? Als ik jou iets voorspiegel waarvan ik weet dat het niet klopt noem je dat dan ook “overtuigen”?
Dus Poetin is bezig de Oekraïners te “overtuigen” dat ze maar beter niet bij de NAVO kunnen en Van Huffelen is bezig ons te “overtuigen” dat die EU-digitale-ID ons nooit geen nadeel oplevert. /s
Het is eerder “never waste a good crisis” en “we doen iets en als er geen opstand komt dan gaan we verder”. Dat zie je wereldwijd gebeuren door de tijden heen. Canada, de EU, de USA, Australië, waar niet? Zeker, het verschilt van land tot land, van tijd tot tijd, wie de macht heeft, hoe die macht tegen de rest aankijkt, twee stappen voorwaarts, één stap terug. Ook China en Rusland, er was een tijd voordat het huidige onderdeel werd van hun samenleving. Hoe zijn zij van de tijd daarvoor naar hun hedendaagse gekomen? Wat kunnen wij daar van leren? Wat staat ons te wachten?
In plaats van naar een ander te wijzen en daar allerlei emotionele uitspraken aan te verbinden, kun je jezelf beter afvragen: hoe is het daar zover gekomen, en hoe voorkomen we dat hier? Waar staan we zelf eigenlijk in het pad dat leidt tot wat we hedendaags anderen verwijten? Want een maatschappij vervalt niet van de ene op de andere dag in een maatschappij die wij momenteel verachten bij anderen. Zoiets gaat stapje voor stapje, beetje bij beetje, soms een sprong voorwaarts, soms hinkelend, soms een stapje terug.
Hier en daar een vaccinatieplicht, of beperking van vrij reizen op basis van CTB of Social Credit Score, sleepnetten die tegen wettelijke bevoegdheden ingaan, WOB’s waar geen medewerking aan wordt gegeven, afschaffen van referendums, doordrammen van klimaat miljarden, open grenzen ondanks stijgende woningnood en de vraag of dat de wereldwijde CO2 footprint ten goede komt, bij voorbaat uitsluiten van kerncentrales, uitsluiten van politieke tegenstanders en dat democratie noemen, censureren van ongewenste meningen, achterhouden van onwelgevallige informatie, afstaan van meer en meer soevereiniteit en burgerlijke tegoeden en rechten aan ondemocratische mogendheden, de lijst gaat door en door. Zelfs politiestaten en zelfs staten waar burgers moeten vrezen voor hun leven vanwege hun eigen overheid, de wereld kent de nodige schandelijke praktijken, in allerlei vormen en maten, maar die zijn allemaal ergens begonnen om te worden wat ze nu zijn.
Het thema is hetzelfde de wereld over. De huidige macht wil haar macht consolideren en uitbreiden, potentiële tegenstand in de kiem gesmoord. En dat is het “spel” dat overal “gespeeld” wordt. Om te voorkomen dat zoiets uit de hand loopt is ooit democratie, mensenrechten en een reeks aan andere rechtsstatelijke spelregels bedacht. In hoeverre houdt de huidige macht zich aan die spelregels van weleer? Van zeg een aantal decennia terug. Of is er een soort van afkalving en andere interpretatie van die spelregels waar te nemen, zo door de jaren heen? Werden rechten omgebogen naar plichten? Baten omgebogen naar lasten? Vrijheid en zelfverantwoording omgebogen naar regulatie en plicht? En welk goeds heeft dat allemaal gebracht?
Kommer en kwel, verdeel en heers, armoede, angst, dreiging, haat, onzekerheden, honger, massapsychose, het zijn allemaal machtsinstrumenten voor knechting en onderwerping van een volk. En helaas maakt macht corrupt. Het vrije westen denkt daar middels democratie (en alles wat er in de kern daarbij hoort) afdoende weerstand tegen te bieden, zodat het allemaal in balans blijft en niet te ver de ene of de andere kant opslaat, maar… is dat nog steeds zo?
Bron: Security.nl