Door majortom: […]
Een schadevergoeding zou op zijn plaats geweest zijn. Wanneer instanties er steeds op deze gronden onderuit kunnen komen dan zal dit nooit veranderen.
Eens.
Het geldt zeker niet voor iedereen, maar af en toe zie ik topics gestart worden door mensen met min of meer “achtervolgingswaanzin” op het forum van deze site. Zo leven is al naar, maar het is ongetwijfeld afschuwlijk als zo iemand (ik weet niet of dat hier het geval is) verneemt dat haar of zijn persoongegevens in verkeerde handen gevallen kunnen zijn. Maar het zou hierbij ook om een BN’er kunnen gaan die een bovengemiddeld groot risico loopt bijvoorbeeld bij publicatie op sociale media.
Min of meer in verband hiermee: Amanda Todd heeft zelfmoord gepleegd mede vanwege de dreiging van publicatie van naaktfoto’s. Rechters moeten niet onderschatten hoe mensen kunnen leiden onder een dreiging van iets waar anderen wellicht hun schouders over ophalen.
Ook al is de kans op misbruik van persoonsgegevens, na een “datalek”, in de meeste gevallen klein, de impact daarvan kan wél zeer groot zijn (zie wat ik schreef onderin https://security.nl/posting/765078, je zult maar een agressieve student aan je deur krijgen die denkt dat jij een nep kamerverhuurder bent en z’n 1620 Euro terug wil).
Het is voor de betrokkene, maar ook voor rechters, onmogelijk om die kans in te schatten – en zelfs als je denkt dat je dit kunt, blijft het gaan om een inschatting – en bovenal, het blijft een kans. Het zal je maar overkomen.
Als organisaties zelf geen risico’s lopen (lees: het hen niet flink geld kost) bij “datalekken”, gaat er niets veranderen. Integendeel, alles wijst erop dat het verzamelen van persoonsgegevens, om allerlei disproportionele redenen (bijna altijd met financiële motieven: “besparingen”), alleen maar toeneemt.
Rechters hebben duidelijk niet geleerd van hun geblunder bij de toeslagenaffaire.
Je bedoelt natuurlijk: bestuursrechters.
Die behandelen zaken ressorterend onder de wet op het bestuursrecht. En neen het is geen kwestie van ‘leren van’, noch van blunderen want zij conformeren zich star aan deze uit 1994 stammende vernieuwde wetgeving. Er is geen sprake van evaluatie noch medespel van hun zienswijze op de ten uitvoerlegging van hun functie.
Was er voorheen < 1994 nog ruimte voor een persoonlijke ‘menselijke’ visie die men al of niet zwaarwegend kon laten meetellen – het betreffen nooit halsmisdrijven die zij behandelen – de hernieuwde wet biedt daarvoor geen ruimte meer. Alles moet naar de letter van de wet worden geclassificeerd, zeg maar gerust geradicaliseerd.
Het is niet voor niets dat de voormalige Raadsheer van de Raden van Beroep Prof. T. Tak zelfs uitsprak dat Nederland zich geen rechtstaat meer mocht noemen. In 2011 kon hij niet meer accepteren hoe de burger werd gemangeld en/of aan het lijntje gehouden in procedures tegen de Nederlandse staat en nam ontslag uit deze functie die hij maar liefst ruim 25 jaar bekleedde.
Motivatie: (citaat uit zijn ontslagbrief) “De veelgeprezen rechterlijke blinddoek dient in de huidige bestuursrechtspraak blijkbaar nog alleen om de rechtzoekenden aan het rechterlijk oog te onttrekken.’ De burger en de rechtvaardigheid die hij zoekt zijn ingewisseld voor onder meer algemeen belang, efficiency en kostendekkendheid.
Dat is nu elf jaar geleden.
De Nederlandse staat heeft zich nagenoeg doof verklaard voor de belangen van de burger indien zij een terechte klacht behandeld wensen te zien. Een lijvige studie van Prof. Tak naar de gevolgen voor de burger door de hernieuwde wetgeving vond geen weerklank bij de toenmalige Minister van Justitie.
In 2011 concludeerde Hij (Tak) dat het sinds 1994 niet meer is voorgekomen dat een burger op inhoudelijke gronden in het gelijk werd gesteld.
(edit: fout hersteld die een verkeerd begrip veroorzaakte)
Bron: Security.nl