Je hebt geen vrijheid van meningsuiting als die mening alleen maar gedeeld mag worden door een herleidbaar persoon. Gaat het om de boodschap, of om de persoon? Stel je voor dat je deelneemt aan het sociaal maatschappelijk verkeer, maar enkel iemand wil aanhoren nadat je een foto van diens paspoort hebt genomen. Zou je alles wat daarna gezegd wordt als oprecht gemeend beschouwen? Of meer iets van: dat zeg je nu wel, maar meen je dat nou echt? Zou je dan nog een leuk bar gesprek hebben? Of kunnen flirten? Hoe ga je in het echt om met wildvreemden waar je slecht mee communiceert, of simpelweg van mening verschilt? Wimpel je die vriendelijk af, desnoods negeren? Iets wat op Twitter heel makkelijk kan.
Wat als over vijf jaar er een coup komt en al jouw tweets en DM’s, gekoppeld aan jouw identiteit, in die handen vallen voor zuiveringsacties? Wat als je ruzie hebt met je buurman en die werkt daar? Welke garanties heb je nu echt dat het nooit tegen je misbruikt zal worden? Waarom die kans daarop lopen, wat win je daarmee, en wat zou het je kunnen kosten? En dat geldt helemaal voor hen die in omgevingen leven die zich echt zorgen dienen te maken over hun gegarandeerde anonimiteit. Of zelfs als het “slechts” gekoppeld wordt aan één of andere digitale overheid ID? Als je dan met het verkeerde vinkje in één of ander overheidssysteem terechtkomt (function creep), dan wordt je desnoods jaren in het ongewisse gelaten, maar je krijgt wel de volle lading op je dak. Menig klokkenluider kan daarover meepraten, naast nog vele andere duizenden mensen.
Vrijheid van meningsuiting is niet verenigbaar met persoonlijke identificatie. Recht op vereniging, buiten het toeziend oog van de overheid om, is een grondrecht, en niet zonder reden. Private bedrijven die zogenaamd iets gratis aanbieden, maar wel je ID willen hebben, met alle moeite en kosten die daarbij gepaard gaan, doen dat niet om filantropische redenen.
Opsporingsdiensten hebben al genoeg mogelijkheden om iemand op te pakken, of aan te spreken, die in de ogen van de zittende macht te ver gaat. Voorbeelden genoeg van personen die een bezoekje kregen van de politie na “anonieme” tweets. En tegen state actors gaat het sowieso niet helpen, die kunnen duizenden “echte” identiteiten maken. Organisaties met veel (PR/marketing) budget zullen ook geen moeite hebben om desnoods velen katvangers voor hun kar te spannen. Uiteindelijk zal iedereen voor zichzelf dienen te bepalen wat ze wel of niet voor waar aannemen, en hoe eerder je jezelf dat aanleert, met vallen en opstaan, hoe beter. De wereld zit vol met mensen (en berichten) die minder waarheidsgetrouw zijn.
Geef twitteraars anders de mogelijkheid om alle berichten van alle niet geïdentificeerde personen ongezien weg te filteren met één druk op een knop. Ik geef je op een briefje dat het slechts een kwestie van tijd is voordat het gros niet meer gebruik maakt van zo’n filter.
Nog een voorbeeld. Wie hier in Nederland mag jouw om je identiteitsbewijs vragen, onder welke omstandigheden, en waarom is dat?
Bron: Security.nl